Chinese Muur

Hallo allemaal!
Vandaag zijn wij, Marijne Bruins, Juliëtte Dankelman en Astrid Albarda, aan de beurt om te vertellen over onze belevenissen in Beijing. Veel plezier met lezen!

Op zaterdag ochtend moesten we om 8 uur bij school verzamelen om vanaf daar door te rijden naar de Chinese muur. We zaten in een bus die gelukkig groter was dan de bus waar we in hadden gezeten vanaf het vliegveld naar de school op de tweede dag. Iedereen had natuurlijk veel verhalen te vertellen aan zijn/haar buurman over de vorige avond bij het gastgezin. Er was echter ook een Chinese gids mee die in het Engels informatie probeerde te geven over de omgeving. Dit was een leuk idee, maar de uitvoerig pakte wat minder goed uit. Door zijn Chinese accent was hij al wat minder goed verstaanbaar, maar ook had hij niet door dat hij de microfoon te dicht bij zijn mond hield. Ook wanneer meneer Korteweg hem vroeg de microfoon wat meer op een afstandje te houden hield de gids de microfoon in een mum van tijd weer vlak voor zijn mond. Naarmate de reis vorderde werd het gebied steeds bergachtiger. En toen vingen we vanuit de ramen in de bus, die nog erg beslagen waren vanwege de mist, eindelijk na 1,5 uur rijden een eerste glimp op van de Chinese muur!
Eenmaal uit de bus moesten we eerst over een weg omhoog lopen naar de ingang. We hoorden voortdurend getoeter naast ons van bussen die ons passeerden. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een beveiligingspost. Dit stelde niet veel voor. De controle was bepaald niet streng en je kon er ook zo langs heen lopen, maar toch was het fijn dat ze in ieder geval probeerden om ons een veilig gevoel te geven. We kwamen dichterbij en konden steeds meer zien van de Chinese muur. We verzamelden op het pleintje bij de ingang en toen we daar stonden te wachten tot de gids de kaartjes had gehaald kwamen er al allemaal Chinezen aan die met ons op de foto wilden.

En toen waren we aan de klim begonnen. Je kon twee kanten op gaan, maar de meesten besloten om naar rechts te gaan, waar je naar de hoogste toren kon klimmen. De een liep echter sneller dan de ander, dus werden we vanzelf verdeeld in meerdere groepen. Het lopen van de trappen was nog een hele work-out. Overal om ons heen liepen Chinezen, waarvan er ook veel met ons op de foto wilden (vooral Kylian viel in de smaak). Telkens als er een groepsfoto gemaakt werd moesten we lang blijven staan, zodat de Chinezen ook een foto van ons konden maken. Hoewel het wel een beetje mistig was, konden we op de muur nog steeds veel zien van het prachtige gebied er omheen. We kwamen er achter dat je ook met een rodelbaan weer naar beneden kon gaan, dus weer werd de groep verdeeld. Vijf mensen besloten met de rodelbaan naar beneden te gaan en de rest ging de uitdaging aan om helemaal naar het hoogste punt van de muur te klimmen, waar je nauwelijks kon manoeuvreren vanwege de grote menigte van mensen. De rodelbaan was ook nog wel spannend, omdat we eigenlijk niet zo goed wisten waar we zouden uitkomen. Bij het kopen van de kaartjes werd ons wel verteld dat we bij de hoofdingang zouden uitkomen, maar dat bleek nog best een eindje lopen. Hierdoor hebben we nog wel beren gezien, wat ook wel bijzonder was. De rodelbaan ging langzaam naar beneden waardoor we heel goed de muur en de omgeving konden zien. Af en toe hoorden we wel wat gerammel, dus we betwijfelden of het geheel en al veilig was, maar gelukkig zijn we er allemaal weer levend uit gekomen.

Toen we weer terug waren bij de hoofdingang begon de zoektocht naar souveniertjes. Om het plein heen waren allemaal souvenirwinkeltjes. Bij sommige winkeltjes kon je ook goed afdingen, iets waar wij als gierige Hollanders natuurlijk wel geïnteresseerd in waren. De een was hier echter wel beter in dan de ander.

Nadat we deze prachtige muur gezien hadden liepen we weer terug naar de bus, waar het besef een beetje kwam te dagen dat we zojuist een van de zeven wereldwonderen hadden

gezien. Iedereen was enthousiast zijn/haar verhalen aan het delen terwijl we we op weg waren naar... jawel hoor... de KFC! Daar was iedereen na al het Chinese eten echt wel even aan toe. Hier konden we allemaal even bijkomen van de lange en zware beproeving van de klim op de muur.

Nadat onze maag gevuld was reden we weer richting de school, waar onze buddy’s ons stonden op te wachten om samen met ons aan het weekend te beginnen.

Bedankt voor het lezen!